Benjamins HBBC laten ouders alle kanten van het veld zien

 

Na een eervolle derde plaats in de competitie stond woensdagavond een van de topmatchen voor de benjamins van HBBC op het programma. Want nadat ze een jaar lang de tips, het spelinzicht en de goedbedoelde mening van hun ouders moesten ondergaan, gingen ze ook effectief de uitdaging met hun ouders aan.

 

De benjamins traden aan met een quasi volledig ploeg die zeer scherp stond. De blikken stonden op de aanval, de schouders recht omhoog, de tanden op elkaar. De ouders waren er niet gerust in, dat zag je van in het begin. Er waren geruchten van stiekeme trainingen van de ouders, en die bleken al snel waarheid te zijn. De ouders speelden een goed hoog overzichtspel met diepe passen en positiespel, waarbij de benjamins in het begin niet goed wisten hoe ze ermee moesten omgaan. Na het eerst kwart moesten de benjamins dan ook met een kleine achterstand naar de bank (6-8).

 

In het tweede kwart bleven de ouders hun diepe spel spelen, waarbij vooral de moeders uitblonken in origineel voetenwerk en nooit geziene combinaties. De vaders dreven echter hun wil door en bleven sterk in de aanval gaan. Ondertussen hadden de benjamins begrepen dat hun passenspel door de lucht weinig kans had tegen de lange armen van hun ouders. Ze gingen daarom in het tweede kwart resoluut voor laag bij de grondse passen en korte combinaties. Dit leverde resultaat op en de benjamins gingen naar de rust met een minieme voorsprong van 15-14.

 

Na de rust leken de ouders nog een versnelling hoger te schakelen. De benjamins lieten zich echter niet doen en hielden het overzicht, daarbij bijgestaan door hun onvermoeibare coach Yannick, die ook af en toe een spectaculaire dunk voor het vrouwelijke publiek deed. Dat genoot met volle teugen, maar toch vooral van het sterke spel van hun kinderen. De jeugd moest in dit kwart echter zijn meerdere kennen in de ouders, die als een Oost-Duitse tank over hun kinderen rolde. Bij het einde van het derde kwart keken de benjamins dan ook tegen een achterstand van 27-28 aan.

 

Het einde leek nabij. De stilte viel over het veld. Blikken gleden heen en weer. Een wolk gleed voor de zon en het onweer barstte los. Scheidsrechter Elke bleek echter als een rots in de branding het spel in goede banen te leiden. De aanvallen van de benjamins sloegen als woeste golven in op de verdediging van de ouders, wiens positiespel hopeloos aan flarden werd geslagen, als een eenzame schipbreukeling in hoogtij, verdrinkend, weggespoeld. Op een dertigtal seconden konden de benjamins een kleine voorsprong uitbouwen, die ze niet meer afgaven. De ouders probeerden nog met allerlei truken om langszij te komen, maar er was geen moedelieveren meer aan. De benjamins haalden hun buit binnen en overwonnen hun moegestreden ouders met een welverdiende 40-32.

 

Na afloop verbroederden de twee partijen zich nog rond een lekker bord spaghetti en dessertbuffet, terwijl de zware verhalen over de wedstrijd nog lang in de nacht bleven nazinderen.

 

Benjamins: Louise, Margarita, Neah, Dilan, Tobias, Jan, Lowie, Jasper, Maarten, Kobe, Senne en Yannick.

Ouders: Wendy, Vicky, Marva, Jonas, Tom, Jan, Tony, Kurt, Geert, Thibeau

Scheidsrechter: Elke

Koks: Ingrid en An

Foto's: Willy

Dj: Jef